دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد