دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است