دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد