دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت