دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند