دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما