دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را