دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد