دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است