دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند