دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد