دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است