دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است