دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است