دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست