دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را