دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند