دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست