دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست