دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت