دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد