دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد