دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد