دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت