دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد