دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست