دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد