دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما