دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد