دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد