دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت