دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد