دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد