دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست