دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را