دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را