دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد