دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد