دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد