دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد