دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست