دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند