دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت