دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را