دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت