دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما