دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود