دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد