دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند