دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد